Η κατάσταση έχει αρχίζει να ξεφεύγει.
Αναφέρομαι στον τρόμο που έχουν σκορπίσει σε πολλούς επαγγελματίες οι undercover δημοσιογράφοι κι εν συνεχεία οι τηλε-εισαγγελείς που κάνουν ακόμα και το πήδημα ψύλλου να φαντάζει σαν άλμα το Σεργκέι Μπούμκα.
Θα σας περιγράψω ένα σκηνικό που μου συνέβη χτες το απόγευμα και θα καταλάβετε.
Είχα την ατυχία να πάθω μία ζημιά στο αυτοκίνητο μου καθώς οδηγούσα.
Κάλεσα, λοιπόν, την οδική βοήθεια.
Ήρθε ο τεχνικός και εντόπισε αμέσως το πρόβλημα. Ενώ θα μπορούσε να φωνάξει γερανό για να πάει το αμάξι συνεργείο, παιδευόταν μισή ώρα για κόψει με πριόνι μία σιδεροσωλήνα ώστε να κάνει μία πατέντα και να επιδιορθώσει το πρόβλημα.
Τα κατάφερε κι έτσι ούτε χρειάστηκε να ακυρώσω τα ραντεβού μου για να τρέχω στο συνεργείο και μπορώ να κανονίσω να πάω όποτε με εξυπηρετεί για να διορθώσω την ζημιά.
Θέλοντας να τον ευχαριστήσω προθυμοποιήθηκα να του αφήσω κάτι σαν πουρμπουάρ, τίποτα το σοβαρό, ίσα ίσα σαν να τον κερνάω ένα καφέ. Δεν το δεχόταν με τίποτα. Μέχρι που πέταξε και την εξής ατάκα που με κόλλησε: «Μας βλέπει και κόσμος…».
Μου έκανε εντύπωση. Πάντα άφηνα κάτι στα παιδιά. Βέβαια είχε χρόνια να μου τύχει να χρειαστώ την οδική βοήθεια, αλλά όποτε συνέβαινε έδινα κάνα ψιλό. Ναι, θα πεις πληρώνω συνδρομή. Ε, και; Θα κάνει κανείς κουμάντο στην δική μου τσέπη. Λίγο αργότερα συνειδητοποίησα κι εν συνεχεία το επιβεβαίωσα από έγκυρη πηγή ότι έχει πέσει σύρμα κι απαγόρευσαν στους τεχνικούς να δέχονται φιλοδώρημα –κι ας μην είναι μεμπτό ή παράνομο- για να μην έχουν από το πουθενά προβλήματα με τα τηλεοπτικά τσακάλια που κάνουν την τρίχα τριχιά.
Έλεος! Να μας κολλήσουν και καμιά στάμπα για 5 ευρώ, σκέφτομαι τώρα.
