Έχει περάσει σχεδόν ένας αιώνας από τότε που ένας Γάλλος αποικιοκράτης πυροβόλησε και σκότωσε το τελευταίο βερβερικό λιοντάρι που ζούσε στη φύση -ένα άδοξο τέλος για το θαυμαστό ζώο που κυριαρχούσε κάποτε στη βόρεια Αφρική και πρωταγωνιστούσε στις αρένες των Ρωμαίων. Τώρα, ένας ζωολογικός κήπος στο Μαρόκο προσπαθεί να σώσει το υποείδος εκτρέφοντας τους λιγοστούς εκπρόσωπους που πιστεύει ότι απομένουν.
To βερβερικό λιοντάρι (Panthera leo leo), γνωστό και ως λιοντάρι του Άτλαντα, είναι ένα από τα έξι σύγχρονα υποείδη λιονταριού. Μέχρι πριν από λίγους αιώνες ήταν το κυρίαρχο αρπακτικό σε μια ζώνη που περιλάμβανε το Μαρόκο, την Αίγυπτο και την οροσειρά του Άτλαντα.
Τα αρσενικά βερβερικά λιοντάρια ξεχώριζαν από τη σκούρα, μακριά χαίτη τους, η οποία εκτείνεται μέχρι τη ράχη και την κοιλιά. Κάποιοι λένε ότι ήταν μεγαλύτερα από άλλα υποείδη λιονταριών, αυτό όμως αμφισβητείται.
Η αρχή του τέλους για το υποείδος ήρθε στην εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όταν τα αιλουροειδή κυνηγήθηκαν κατά χιλιάδες και πολλά μεταφέρθηκαν στο Κολοσσαίο και άλλες αρένες, όπου αφήνονταν να πεινάσουν και να εξαγριωθούν πριν σκοτώσουν μονομάχους και κατάδικους.
Το επόμενο σημείο καμπής ήρθε τον 19ο αιώνα με την άφιξη των Ευρωπαίων και την εμφάνιση του πυροβόλου όπλου. Το τελευταίο βερβερικό λιοντάρι σε άγρια κατάσταση πυροβολήθηκε το 1922 στην οροσειρά του Άτλαντα, και σήμερα αρκετοί πιστεύουν ότι το είδος δεν υπάρχει ούτε σε αιχμαλωσία. Είναι όμως πιθανό κάποια καθαρόαιμα άτομα να ζουν ακόμα σε ζωολογικούς κήπους.
Ο ζωολογικός κήπος του Ραμπάτ στο Μαρόκο υποστηρίζει ότι διαθέτει 32 βερβερικά λιοντάρια, τα οποία προσπαθεί τώρα να αυξήσει.
«Για πολύ καιρό πιστεύαμε ότι το υποείδος είχε εξαφανιστεί. Αποκαλύφθηκε όμως ο σουλτάνος Μοχάμεντ Ε' [παππούς του σημερινού βασιλιά] είχε μερικά λιοντάρια του Άτλαντα στο προσωπικό του πάρκο» αναφέρει στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Αμντεραχίμ Σαλχί, επικεφαλής λειτουργίας του ζωολογικού κήπου.
«Μετά την διακήρυξη ανεξαρτησίας του Μαρόκου [το 1956], τα λιοντάρια του Άτλαντα από το βασιλικό πάρκο σχημάτισαν τον πυρήνα του μουσείου και αναδείχθηκαν σε σύμβολα υπερηφάνειας» προσθέτει.
Επιμένει μάλιστα ότι και τα 32 λιοντάρια «είναι καθαρόαιμα» και επισημαίνει ότι το πρόγραμμα αναπαραγωγής πραγματοποιείται σε συνεργασία με φορείς άλλων χωρών.
Στα 500 στρέμματα του ζωολογικού κήπου, τα λιοντάρι δείχνουν να περνούν μια ευχάριστη ζωή. Συγκατοικούν με ακόμα 1.200 περίπου ζώα από 120 αφρικανικά είδη, από γατόπαρδους μέχρι λευκούς ρινόκερους. Υπάρχουν μάλιστα σχέδια για έναν «νυχτερινό ζωολογικό κήπο» στον οποίο θα μπορεί κανείς να θαυμάσει νυκτόβια ζώα όπως οι λεοπαρδάλεις.
Και αν τα λιοντάρια είναι όντως απόγονοι των αιλουροειδών του Άτλαντα, ο ζωολογικός κήπος του Ραμπάτ θα μπορεί να υπερηφανεύεται για ένα έκθεμα μοναδικό στον κόσμο, δώρο ενός σουλτάνου στον πλανήτη.
To βερβερικό λιοντάρι (Panthera leo leo), γνωστό και ως λιοντάρι του Άτλαντα, είναι ένα από τα έξι σύγχρονα υποείδη λιονταριού. Μέχρι πριν από λίγους αιώνες ήταν το κυρίαρχο αρπακτικό σε μια ζώνη που περιλάμβανε το Μαρόκο, την Αίγυπτο και την οροσειρά του Άτλαντα.
Τα αρσενικά βερβερικά λιοντάρια ξεχώριζαν από τη σκούρα, μακριά χαίτη τους, η οποία εκτείνεται μέχρι τη ράχη και την κοιλιά. Κάποιοι λένε ότι ήταν μεγαλύτερα από άλλα υποείδη λιονταριών, αυτό όμως αμφισβητείται.
Η αρχή του τέλους για το υποείδος ήρθε στην εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όταν τα αιλουροειδή κυνηγήθηκαν κατά χιλιάδες και πολλά μεταφέρθηκαν στο Κολοσσαίο και άλλες αρένες, όπου αφήνονταν να πεινάσουν και να εξαγριωθούν πριν σκοτώσουν μονομάχους και κατάδικους.
Το επόμενο σημείο καμπής ήρθε τον 19ο αιώνα με την άφιξη των Ευρωπαίων και την εμφάνιση του πυροβόλου όπλου. Το τελευταίο βερβερικό λιοντάρι σε άγρια κατάσταση πυροβολήθηκε το 1922 στην οροσειρά του Άτλαντα, και σήμερα αρκετοί πιστεύουν ότι το είδος δεν υπάρχει ούτε σε αιχμαλωσία. Είναι όμως πιθανό κάποια καθαρόαιμα άτομα να ζουν ακόμα σε ζωολογικούς κήπους.
Ο ζωολογικός κήπος του Ραμπάτ στο Μαρόκο υποστηρίζει ότι διαθέτει 32 βερβερικά λιοντάρια, τα οποία προσπαθεί τώρα να αυξήσει.
«Για πολύ καιρό πιστεύαμε ότι το υποείδος είχε εξαφανιστεί. Αποκαλύφθηκε όμως ο σουλτάνος Μοχάμεντ Ε' [παππούς του σημερινού βασιλιά] είχε μερικά λιοντάρια του Άτλαντα στο προσωπικό του πάρκο» αναφέρει στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Αμντεραχίμ Σαλχί, επικεφαλής λειτουργίας του ζωολογικού κήπου.
«Μετά την διακήρυξη ανεξαρτησίας του Μαρόκου [το 1956], τα λιοντάρια του Άτλαντα από το βασιλικό πάρκο σχημάτισαν τον πυρήνα του μουσείου και αναδείχθηκαν σε σύμβολα υπερηφάνειας» προσθέτει.
Επιμένει μάλιστα ότι και τα 32 λιοντάρια «είναι καθαρόαιμα» και επισημαίνει ότι το πρόγραμμα αναπαραγωγής πραγματοποιείται σε συνεργασία με φορείς άλλων χωρών.
Στα 500 στρέμματα του ζωολογικού κήπου, τα λιοντάρι δείχνουν να περνούν μια ευχάριστη ζωή. Συγκατοικούν με ακόμα 1.200 περίπου ζώα από 120 αφρικανικά είδη, από γατόπαρδους μέχρι λευκούς ρινόκερους. Υπάρχουν μάλιστα σχέδια για έναν «νυχτερινό ζωολογικό κήπο» στον οποίο θα μπορεί κανείς να θαυμάσει νυκτόβια ζώα όπως οι λεοπαρδάλεις.
Και αν τα λιοντάρια είναι όντως απόγονοι των αιλουροειδών του Άτλαντα, ο ζωολογικός κήπος του Ραμπάτ θα μπορεί να υπερηφανεύεται για ένα έκθεμα μοναδικό στον κόσμο, δώρο ενός σουλτάνου στον πλανήτη.
