To παραπάνω σύνθημα είναι λίγο πολύ γνωστό.Με μία πρώτη ματιά δείχνει εύστοχο και χτυπάει στο φιλότιμο.
Τα πράγματα όμως είναι πολύ διαφορετικά και ιδίως σε ότι έχει να κάνει με την σημερινή κατάσταση που επικρατεί. Ας τα πάρουμε με την σειρά:
Πρόσφυγας: "αυτός που αναγκάζεται ή εξαναγκάζεται να εγκαταλείψει την πατρίδα του ή τον τόπο της μόνιμης κατοικίας του και να καταφύγει σε μια ξένη χώρα" (πηγή: wikipedia - κλικ εδώ για διασταύρωση)
Θυμίζουμε ότι οι "πρόσφυγες παππούδες μας" εξαναγκάστηκαν να φύγουν (ξεριζώθηκαν πιο σωστά) από τα σπίτια τους στα παράλια της Μικράς Ασίας.
Μετανάστης: Εκείνος που αφήνει τον τόπο του για να εγκατασταθεί σε κάποιον άλλο.
Θυμίζουμε πως τις τελευταίες δεκαετίες οι ίδιες οι χώρες είναι είναι εκείνες που προσκαλούν τους μετανάστες (για λόγους ισορροπίας) .
Και για να το κάνουμε πιο ξεκάθαρο και ειδικό: οι Έλληνες που μετανάστευσαν σε Γερμανία, Βέγλιο, ΗΠΑ κ.α. πήγαν κατόπιν ανοιχτής πρόσκλησης από τις χώρες αυτές, πέρασαν από ιατρικές εξετάσεις και αφού τους κατέγραψαν τους έδωσαν άδεια παραμονής και εργασίας.
Το σύνολο των "προσφύγων παππούδων μας" και η συντριπτική πλειοψηφία των "μεταναστών γονέων μας" λειτούργησαν κάτω από τις παραπάνω συνθήκες.
Η Ελλάδα έχει δεχθεί πρόσφυγες και μετανάστες από άλλες χώρες ακόμα κι από την εποχή της δικτατορίας. Από την δεκαετία του 80 έγινε πολύ έντονο το Πακιστανικό στοιχείο. Ωστόσο δεν υπήρχαν ούτε ξενοφοβία ούτε ρατσιστικά κρούσματα από πλευράς πολιτών (και τα λίγα που μπορεί να έκαναν την εμφάνιση τους ήταν κατακριτέα από τον περισσότερο κόσμο).
Τα τελευταία χρόνια, με την ραγδαία εισροή λαθρομεταναστών (ή μη καταγεγραμμένων μεταναστών, όπως είναι ο επίσημος όρος) και την έξαρση της εγκληματικότητας υπάρχει έντονη ξενοφοβία. Και δεν είναι τυχαίο που ποσοστό της τάξης του 78% τάσσεται υπέρ του φράγματος στον Έβρο.
Αυτά τα τελευταία, που συνιστούν αντίδραση στη δράση (όπου δράση = εγκληματικότητα από μη καταγεγραμμένους μετανάστες) βαφτίστηκαν ρατσισμός.
PS
Αυτό το post δεν κρίνει ούτε αναλύει το γενικότερο θέμα των ξένων (νόμιμων ή παράνομων) στην Ελλάδα. Αναφέρεται και αφορά μόνο στο συγκεκριμένο σύνθημα που "κοσμεί" τοίχο της πρωτεύουσας και παραθέτει γεγονότα που μπορούν να αμφισβητηθούν μόνο από κάποιον που δεν ακούει και δεν βλέπει (ταυτόχρονα) ή εθελοτυφλεί.
