Κυκλοφορεί ένα άρθρο σχετικά με τα 10 πράγματα που «σκότωσε» το internet. Ως αρχική πηγή φαίνεται το Fimotro.blogspot.com
Εμείς θα κάνουμε λιγάκι τον δικηγόρο του διαβόλου (μιάς και το pc θεωρείται το μηχάνημα του εξω από δω).
1. Κατήργησε την τέχνη της... ευγενικής διαφωνίας. Μπείτε σε οποιοδήποτε μπλογκ ή πόρταλ και διαβάστε απόψεις αναγνωστών-επισκεπτών. Η επιθετικότης και η αγένεια περισσεύουν.
Λέμε εμείς: Sorry, αλλά αυτό εξαρτάται από τον δημιουργό του blog αφού επιτρέπει τέτοια σχόλια. Επιπλέον από πότε έπαψαν να κυκλογορούν οι αγενείς στην πραγματική ζωή;
2. «Εσβησε» τον σεβασμό για τον θάνατο κάθε διασήμου προσώπου. Η περίπτωση του Μάικλ Τζάκσον είναι χαρακτηριστική. Στο Twitter κυκλοφορούν μερικά από πιο κρύα και αισχρά ανέκδοτα που έχετε «ακούσει» ποτέ
Λέμε εμείς: Αν δεν υπήρχε το ιντερνετ, τα ίδια κρύα ανέκδοτα θα κυκλοφορούσαν από στόμα σε στόμα, από sms σε sms και θα παίζονταν στα παραδοσιακά media.
3. «Σκότωσε» τα ολόκληρα άλμπουμ μουσικής. Κάποτε, ακούγαμε όλον τον δίσκο. Τώρα, θριαμβεύει το «σιγκλάκι». Μπαίνεις σε κάποιο μουσικό site, επιλέγεις μόνο το «χιτ», το αγοράζεις με πολύ λίγα χρήματα, και αυτό ήταν! Νομίζεις πως άκουσες την τελευταία δουλειά της Εϊμι Ουάινχαους, ας πούμε...
Λέμε εμείς: Ευτυχώς. Επιτέλους έχουμε το δικαίωμα της επιλογής. Όχι να πληρώνουμε ολόκληρο δίσκο –που το 80% είναι συνήθως μάπα- από ένα σουξέ που μας ρίχνουν σαν τυρί. Άσε που τα άλμπουμ πρόλαβαν να τα σκοτώσουν τα σινγκλ.
4. Εδιωξε την «ωραία αγωνία» που είχε ένας έφηβος, καθώς έστεκε δίπλα σε ένα περίπτερο ή μπροστά στα ράφια με τα «πονηρά περιοδικά» ενός βιβλιοπωλείου, με τη φύση του σε έναν ασυγκράτητο πανηγυρισμό, να αγοράσει ένα στα μουλωχτά και σαν τον κλέφτη, τοίχο τοίχο, να απομακρυνθει για να βρεθεί όσο πιο γρήγορα μπορούσε στην... ευλογημένη του μοναξιά. Τώρα, με ένα κλικ τα έχεις όλα μπροστά σου, εύκολα. Χάθηκε το σασπένς.
Λέμε εμείς: Θυμάται κανείς την εποχή που πήγε να αγοράσει την πρώτη του τσόντα; Του άρεσε το συναίσθημα; Εξαιρούνται οι βιτσιόζοι.
5. Εξαφάνισε τη διά χειρός αλληλογραφία. Τη σκότωσε το e-mail. Μαγικό και γρήγορο, το δίχως άλλο. Ομως, δύσκολο να πιστέψεις πως θα 'ρθει η μέρα που θα δημοσιευτούν κάποτε τα e-mails του «χι» σπουδαίου λογοτέχνη προς έναν εξίσου σπουδαίο συνάδελφό του, ερωμένη ή γυναίκα του, κ.λπ. Τα «γράμματα στον τάδε...» δεν θα υπάρξουν ποτέ ξανά. Δεν ταιριάζει το άπλωμα των συναισθημάτων σε ένα μέιλ.
Λέμε εμείς: Όπως ο ταχυδρόμος σκότωσε το…. Ταχυδρομικό περιστέρι. Έστελνες γράμμα από τον πόλεμο για να πεις ότι είσαι καλά και όταν το λάμβαναν οι δικοί είχε φάει ένα βλήμα νααα στο κεφάλι. Όσο για το δεύτερο σκέλος, αν είναι για να ικανοποιηθεί η κουτσομπολίστικη διάθεση του κοινού με τα ερωτικά γράμματα του χι στην ψι, το κάνει και με τα email.
6. Χάθηκε η μνήμη. Καλό, από τη μία, γιατί πού να θυμάσαι «όλες αυτές τις πληροφορίες». Κακό, από την άλλη, γιατί με τα Wikipedia, τα Google και τα συναφή δεν χρειάζεται πια να θυμάσαι τίποτα.
Λέμε εμείς: Την μνήμη την έχανες – με αυτό το σκεπτικό- και με τον Πάπυρο Λαρούς και κάθε εγκυκλοπαίδεια ή σχολικό βιβλίο.
7. Εκλεψε τον ελεύθερο, δημιουργικό χρόνο. Πότε ήταν η τελευταία φορά που γέμισες κάποιες άδειες ώρες σου διαβάζοντας ένα βιβλίο, κάνοντας κάποιο μερεμέτι, φτιάχνοντας τις γλάστρες στη βεράντα, ζωγραφίζοντας ένα τοπίο με τις ακουαρέλες σου; Οι ώρες που «σκοτώνουμε» πια στο Ιντερνετ, με χρήσιμο ή και άχρηστο σερφάρισμα, μας άφησαν υπόλοιπο «μηδέν».
Λέμε εμείς: Άμα γουστάρεις τα κάνεις. Άσε που πλεόν μπορείς να μοιράζεσαι τις σκέψεις σου με όλο τον κόσμο ενώ πριν έπρεπε να βρεις εκδότη για να δημιουργήσεις.
8. Πάνε και τα φωτογραφικά μας άλμπουμ. Τώρα όλες οι φωτογραφίες είναι φορτωμένες στο PC, στο laptop και, αν είσαι προνοητικός, σε CD-Rom ή και σε σκληρό δίσκο. Πόσοι φίλοι να μαζευτούν γύρω από μια μικρή οθόνη για να δουν τις φωτογραφίες «από το νησί το καλοκαίρι» ή «από την εκδρομή μας στην Ντίσνεϊλαντ»; Στιγμές, που κάποτε τις μοιραζόμασταν...
Λέμε εμείς: Τώρα τις μοιράζεσαι πιο εύκολα. Τις στέλνεις και με email στην θεία στην Αυστραλία.
9. Πρόσβαση σε αξιόπιστες πηγές αναφοράς. Προσφέρει πολλές πληροφορίες το Ιντερνετ. Οι αξιόπιστες θέλουν ψάξιμο, γνώσεις και λογική. Οι περισσότερες από αυτές κοστίζουν, μάλιστα. Σου ζητάνε συνδρομή για να έχεις πρόσβαση. Λίγοι είναι πρόθυμοι να πληρώσουν. Θέλουν τσάμπα πληροφορίες. Που δεν είναι πάντα σωστές...
Λέμε εμείς: Ενώ πριν τι έκανες; Έπρεπε να πληρώσεις στο ίδρυμα Μπότση για να βρεις πληροφορίες από παλιότερες εφημερίδες, οι οποίες όπως αποδεικνύεται σήμερα μπορεί να μην ήταν και τόσο αξιόπιστες.
10. Σεβασμός στον προσωπικό μας χώρο. Ολα είναι προσβάσιμα. Οπου και να είσαι, μπορούν να σε βρουν. Ακόμη κι όταν κοιμάσαι, δεν είσαι μόνος. Κάποιος σου στέλνει μέιλ. Κάποιος διαβάζει το βιογραφικό σου. Κάποιος βλέπει στη φωτογραφία σου πόσο πάχυνες. Κάποιος, στα σάιτς με τις fake (δηλαδή τις μονταρισμένες) φωτογραφίες, σε έχει κάνει σέξι, αποκρουστικό, μίστερ Κόσμο και ανάσκελα σε φέρετρο.
Λέμε εμείς: Όπως κάποιος σου στέλνει email έτσι παλιότερα σου έστελνε γράμμα. Όποιος διαβάζει το βιογραφικό σου από το pc, έτσι έκανε παλιότερα κρατώντας την κόλα Α4. Κάποιος βλέπει την φωτό που πάχυνα μόνο αν επιλέξω εγώ να την ανεβάσω. Όπως θα γινόταν παλιότερα αν εγώ την έδειχνα κάπου. Κάποιος μπορεί να μοντάρει μία φωτό μου αφού έρθει στην κατοχή του. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να την έχω δώσει/ανεβάσει εγώ. Ή αν πρόκειται για κάποιο διάσημο να έχει δημοσιευθεί κάπου. Γιατι; Πριν δεν γινόντουσαν μοντάζ;
