Γνωστός δημοσιογράφος κάνει ερώτηση στον Σωκράτη Κόκκαλη, στη συνέντευξη Τύπου. «Κύριε πρόεδρε (σ.σ. και «κύριε» και «πρόεδρε» για να τον κερδίσει») και κάνει ερώτηση που θέλει να ακούσει ο πρόεδρας, για να του δοθεί η ευκαιρία να απαντήσει.
«Ακούμε και διαβάζουμε για παίκτες από όλο τον κόσμο. Για Μπόμπο ή Μπομπό (σ.σ. μην πει λάθος το όνομα και αγριέψουν τα μούσια του), για Εντμίλσον, για ένα κάρο ονόματα. Τι γίνεται με αυτούς; Α, και κάτι άλλο… (σ.σ. και συνολικά καταθέτει τέσσερις ερωτήσεις, τρεμάμενος στη θέα του προέδρου)».
Το αστείο ξέρετε ποιο είναι; Το ««ακούμε και διαβάζουμε» οφείλονται κυρίως στον ίδιο! Αυτός κάνει ραδιόφωνο μια στο τόσο, αραδιάζει 10-15 ονόματα για να υπάρχουν και αφήνει να βγάζει ο κόσμος συμπεράσματα. Αυτός γράφει (και όχι μόνο για αυτούς αλλά ένα κάρο ακόμη μαλακίες). Και λέει «ακούμε και διαβάζουμε». Τους εαυτούς μας!
Μην το πηγαίνετε στον Ολυμπιακό (αγαπητέ μου αναγνώστη, σε είδα, έτοιμος για comment ήσουν!). Μην το πηγαίνετε μόνο στον Ολυμπιακό, παντού ισχύει. Αλλά δεν είναι γελοίο;
Πάμε παρακάτω. Πήρε ο Ολυμπιακός τον Ντέρμπισάιρ ή Ντάρμπισιρ ή Ντέρμπισιρ. Τον Ματ. Γαμήθηκαν οι Αγγλοι να στέλνουν κόσμο στο λιμάνι. Γαμήθηκαν.
Είναι να μην μπλέξεις με τους Αγγλους. Το μόνο που βλέπεις κάθε μέρα για «είδηση» είναι 10 ομάδες να προσφέρουν φράγκα για τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Νισάφι δηλαδή.
Δεν λέω. Κάπως πρέπει όλοι (μας) να δουλέψουμε, κάπως να πουλήσουν οι εφημερίδες και να ανταγωνιστούν τα sites. Αλλά όχι κι έτσι.
Είχα σκεφτεί κάποτε να πιάνω τις 10 εφημερίδες κάθε μέρα και να σας γράφω (όσο μπορούσα) πόσες «ειδήσεις» ήταν μαλακίες και πόσες μεγάλες μαλακίες. Το μετάνιωσα που το μετάνιωσα.
ΥΓ. Το 1995, στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων, ο Στιβ Μπουλντ είδε την Αρσεναλ από τις εξέδρες και η Σαραγόσα πήρε το τρόπαιο με 2-1. Το 2002 ο Ζε Ρομπέρτο δεν έπαιξε με τη Λεβερκούζεν κόντρα στη Ρεάλ στη Γλασκώβη, όπως και το 2003 ο Πάβελ Νέντβεντ για τη Γιουβέντους. Όπως φέτος ο Ντιέγο για τη Βέρντερ. Νισάφι πια μ’ αυτόν τον ηλίθιο κανονισμό. Απλά σκεφτείτε αν είχαμε χάσει από τους Πορτογάλους την 4η Ιουλίου 2004, πόσες χιλιάδες φορές θα είχαμε αναφέρει την απουσία του τιμωρημένου Καραγκούνη.
ΥΓ1. Η παραίτηση Τζίγκερ και η εθελούσια αποχώρηση (;) Βγενόπουλου δίνουν στον Παναθηναϊκό νηνεμία. Ως πότε; Μέχρι την πρώτη στραβή προφανώς. Λεφτάδες είναι, όλοι θέλουν το δικό τους. Ο Κόκκαλης είδε πώς λειτουργεί το μοντέλο, εξ ου και μίλησε μόνο για 40%…
ΥΓ2. Οντως ο Κόκκαλης επέλεξε έναν προπονητή που μπορεί να απολύσει εύκολα. Και ο Κετσπάγια δεν φρόντισε να το διασφαλίσει στο συμβόλαιο, ότι δεν είναι αναλώσιμος. Αν κριτήριο για την επιλογή του ήταν η πρόκριση επί του Ολυμπιακού με την Ανόρθωση (!), τότε το story ξεκινά από λάθος βάση. Απλά και κατανοητά.
ΥΓ4. Επιβεβαιώνονται στα play offs ή όχι όσα έγραφε η στήλη εδώ και ένα μήνα;
ΥΓ5. Υπόσχομαι άρθρο μετά τη λήξη του τελικού του Champions League, ως τις 2 τα χαράματα το πολύ. Να είστε on line!
Μα πού κοιτάει ο μαλέας;
By Koubanezos
