Δυο τύποι ψαρεύουν στην προκυμαία. Ο ένας δεν πιάνει τίποτα.
Ο άλλος κάθε λίγο και λιγάκι πιάνει κι από ένα ψάρι σχεδόν ένα μέτρο, το βγάζει από το αγκίστρι και το ξαναρίχνει στη θάλασσα.
Μετά από ώρες λέει ο πρώτος:
- Ρε φίλε σε βλέπω τόση ώρα να πιάνεις τόσο μεγάλα ψάρια, αλλά γιατί τα ξαναπετάς στη θάλασσα;
- Εγώ φίλε μου είμαι πολύ πλούσιος, πάω στις ταβέρνες και τρώω τα καλύτερα ψάρια, αλλά ψαρεύω γιατί μου αρέσει η διαδικασία. Να σηκώνομαι πρωί, να παίρνω τα σύνεργα, να βάζω τα αγκίστρια στην πετονιά, να δολώνω τα αγκίστρια, να περιμένω μέχρι να τσιμπήσει το ψάρι, αυτή είναι απόλαυση για μένα.
- Και δε μου τα δίνεις εμένα τα ψάρια, που είμαι πολύ φτωχός και έχω και εφτά παιδιά να θρέψω.
- Καλά και αφού είσαι φτωχός, γιατί έκανες τόσα παιδιά;
- Δεν το `θελα ρε φίλε, αλλά μου άρεσε η διαδικασία.
